ΡΑΓΑΔΑ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ

Η ραγάδα δακτυλιου είναι μία γραμμωτή σχισμή στο κατώτερο τμήμα του πρωκτικού σωλήνα και διακρίνεται σε οξεία και χρόνια. Παρουσιάζεται σε όλες τις ηλικίες με μεγαλύτερη όμως συχνότητα σε νέους και μεσήλικες.

Η διάγνωση γίνεται εύκολα με την επισκόπηση του πρωκτικού δακτυλίου και πιο ασφαλώς με την πρωκτοσκόπηση. Η μανομετρία και το ενδοορθικό υπερηχογράφημα αποτελούν χρήσιμα εργαλεία στην διαπίστωση προβλημάτων του σφιγκτηριακού μηχανισμού.

Οι ραγάδες που εμφανίζονται σε άτυπες θέσεις θα πρέπει να εγείρουν την πιθανότητα συνοδών νόσων , ιδιαίτερα νόσου Crohn , πυώδους ιδραδενίτιδας ή σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά επώδυνη κατάσταση ιδιαιτέρως κατά την αφόδευση που συνήθως επιμένει για κάποια ώρα μετά την κένωση ενώ συνοδεύεται από ήπια αιμορραγία. Το άλγος μπορεί να είναι τέτοιο ώστε ο ασθενής να αναστέλλει εκουσίως την κένωση , με επακόλουθη δυσκοιλιότητα και σκληρά κόπρανα τα οποία όταν πλέον επέλθει η κένωση , τραυματίζουν εκ νέου την περιοχή μην αφήνοντας την ραγάδα να επουλωθεί. Η δυσκοιλιότητα σε συνδυασμό με την υπερτονία του έσω σφιγκτήρα συνυπάρχουν στην πλειοψηφία των ασθενών δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο. Μπορεί επίσης να υπάρχει κνησμός , βλεννώδης εκροή και μικρή απώλεια κοπράνων με διαρκή ερεθισμό του δακτυλίου.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα χρόνιο ερεθισμό της περιοχής.

Οι περισσότερες ραγάδες δακτυλίου είναι ιδιοπαθούς αιτιολογίας χωρίς υποκείμενη παθολογία. Ένα μικρό ποσοστό οφείλεται σε μικροτραυματισμούς, φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου, λευχαιμία, σύφιλη, HIV λοίμωξη, φυματίωση ή φάρμακα. Η ψυχολογική επιβάρυνση είναι ακόμα ένας ανεξάρτητος παράγοντας που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην αιτιοπαθογένεια της ραγάδας.

Πρωταρχικό ρόλο στην συντηρητική αντιμετώπιση της χρόνιας ραγάδας παίζουν κατ΄αρχάς, η ρύθμιση των διαιτητικών συνηθειών του ασθενούς και η καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας και όπου αυτό δεν είναι εφικτό μόνο με την διατροφή, η χρησιμοποίηση υπακτικών σκευασμάτων που μαλακώνουν την σύσταση των κοπράνων.

Η σχολαστική υγιεινή της περιοχής θα προλάβει την ανάπτυξη λοιμώξεων.

Μια πλειάδα φαρμάκων όπως τα νιτρώδη, οι αναστολείς διαύλων ασβεστίου, οι τοπικές αναισθητικές αλοιφές έχουν χρησιμοποιηθεί.

Σε πιο επεμβατικές μεθόδους έχουμε:

• Την έγχυση Botulinum-A toxin (botox).
• Τις διαστολές δακτυλίου κατά Lord. Μία παραλλαγή αυτής της μεθόδου είναι η διαστολή του δακτυλίου με μπαλόνι
  Tην πλάγια έσω σφιγκτηροτομή.
• Την εκτομή της ραγάδας μαζί με έγχυση botox.

Πλέον η εκτομή της ραγάδας αποφεύγεται με βάση τα δεδομένα της διεθνους βιβλιογραφίας.